Surprising Bolivia
SURPRISING BOLIVIA
Uyuni tour
Vanuit San Pedro boeken we een tour van 3 dagen naar de op een na grootste zoutvlakte (opp. van 12.000 km²) ter wereld 'Salar de Uyuni'. Met een groep van 12
man vertrekken we per busje naar de grens van Chili alwaar blijkt dat het makkelijker is om het land in te komen dan uit te gaan! Na dik een uur bij de grens vertrekken we via een bergpas naar de
grens van Bolivia, hier gaat het gelukkig een stuk sneller...Na een ontbijtje beginnen we met 2 jeeps onze tocht. Onze reisgenoten: 1 noorse, 2 brazilianen en een brit. Onze chauffeur heet Javier
en daar boffen we mee, hij zegt niet veel, maar heeft wel humor en nog belangrijker, hij is betrouwbaar! Dat konden ze nl in de andere jeep niet van hun chauffeur zeggen, de 1e dag viel hij
geregeld tijdens het rijden in slaap (waardoor iemand van de groep maar achter het stuur is gekropen!) en op dag 2 betrapten we hem op bier drinken...daarbij hadden zij geregeld een lekke band,
dussss...we were lucky that we picked the right one!
Het landschap is werkelijk adembenemend! De kleuren van de bergen en de verschillende lagunes zijn zó mooi, net een tekening... De 1e dag rijden we door vulkanisch landschap met vele rotsformaties, de woestijn van Salvador Dali (met de combinatie van de natuurlijke rotsformaties, het woestijnzand en de blauwe lucht lijkt het op een schilderij van Dali, misschien dat de kunstkenners dit herkennen, wij iig niet...
Op dag 2 rijden we door de Siloli Desert waar, door de wind erosie, verschillende rotsformaties zijn ontstaan die net op bomen lijken. Langs nog meer lagunes en vulkanen komen we bij de eerste zoutvlakte aan en eindigen we in het plaatsje San Juan, alwaar we de nacht doorbrengen in een Salt Hotel. Werkelijk alles (muren, bed, vloer, stoelen enz) is van zout, erg apart!
Op de 3e en laatste dag vertrekken we al om 5 uur 's ochtends om de zon op de Uyuni salt flat op te zien komen....zo mooi die uitgestrektheid en de kleuren! En zoveel zout! Dan te bedenken dat Nederland op moment van onze toer een tekort aan zout
Eigenlijk stond Bolivia niet eens op onze reisplanning, maar door een tip van Vasili om sneller/makkelijker Peru in te komen via Bolivia, zijn we hier uiteindelijk terechtgekomen en daar hebben we geen moment spijt van! Los van de aantrekkelijke prijzen (wel fijn na dure landen als Brazilië en Chili) zijn de mensen erg vriendelijk, het land schitterend, voor het eerst de souvenirs gewéldig (errug fijn als ik niks kan kopen ggrr) en is het eten ook jammie! Bij deze een echte aanrader
Sucre (en Uyuni)
Met 1 ATM ni)die om half 3 al leeg was, was het niet makkelijk om aan bolivares en dus aan een busticket te komen, maar gelukkig werd de machine om
half 6 weer bijgevuld en konden we om 8 uur vertrekken naar Sucre. Blij dat we André (braziliaanse vriend van de tour) mee hadden want een woordje spaans was best handig. Het vervoer is hier niet
echt luxe en geweldig dus we schrokken wel even toen we onze bus zagen, das wel wat anders dan de luxe bussen in Argentinië! Na een barre tocht over smalle bergpassen belanden we in de middle of
the night in een verlaten straat in Potosi (dus geen druk busstation als gezegd), maar met zijn 4-en kunnen we een taxi pakken voor nog eens 2,5 uur. Hoewel erg moe blijven we toch wakker want we
vertrouwen de chauffeur voor geen meter, de hele rit loopt die cocaleeves (dé lekkernij hier in Bolivia) de kauwen, te roken en ik betrap hem erop wat alcohol te zien wegtikken, op hoop van zegen
dan maar! Gelukkig hebben we de hostel al van te voren geboekt dus om half 5 in de morgen kunnen we dan eindelijk ons bedje inrollen....
We hadden inmiddels al wel gelezen op internet dat er aardig wat nederlanders hier een café zijn begonnen dus dat komt ff mooi uit, na de basic-food tijdens de tour kunnen we wel wat hollandse
lekkernij gebruiken! De ontbijtjes in Florin waren fantastisch dus besluiten hier ook oud&nieuw te gaan vieren. Wel heel raar dat om 7 uur in Nederland iedereen aan het proosten en feliciteren
is en wij nog moeten beginnen! Om 10 uur de kroeg ingedoken, best goedkoop voor 5 euries entree 2 drankjes, hapjes en een volle fles champagne om 12 uur! Erg grappig om in het spaans af te tellen!
Met onze Ierse vrienden van de tour nog gezellig doorgezakt in FLorin en ondanks het gemis van onze familie en vrienden was het toch een zeer gezellige start van 2011!
Hoewel La Paz wordt aangezien voor de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld, is Sucre de officiële hoofdstad van Bolivia. Terwijl hier alleen maar het hooggerechtshof is en de regering in La Paz is gevestigd. Ook hier krijgen we te maken met de altitude, Sucre ligt op 2900m boven zeeniveau en dat is te merken aan onze ademhaling! Na wat dagen relaxen, sightseeing, kappertje en manicure in deze relaxte, koloniale stad reizen we verder naar het drukke La Paz.
La Paz
La Paz ligt in een kloof met beneden het centrum van de stad en tegen de bergen aan de armere wijken. Het is druk en chaotisch, met steile straatjes (ook hier
puffen we weer wat af). Bekend om zijn talrijke souvenirs, de bolhoedjes, coca thee/bladeren/snoepjes, de altitude (3600m), witchesmarket, de vrolijke kleuren, maar vooral ook om een weg: Death
Road!
Quote Wikipedia: 'De noordelijke Yungasweg (ook wel Death Road) is een 61 tot 69 km lange weg die loopt van La Paz naar Coroico, 56 km ten noordoosten van La Paz in de Boliviaanse regio Yungas. De
weg is legendarisch omdat deze levensgevaarlijk is. In 1995 is deze weg door de Inter-American Development Bank uitgeroepen tot ''s werelds meest gevaarlijke weg'. Een schatting gaat uit dat 200
tot 300 weggebruikers jaarlijks omkomen op deze weg. Langs de weg staan verschillende herdenkingskruizen op de plekken waar mensen omgekomen zijn'. En uiteraard willen wij die weg ook af! Ik moet
toegeven dat ik vooraf wel mijn bedenkingen had en tijdens de start aan de top zeker ook aardig de zenuwen, maar dat verdween al snel want het was werkelijk waar fantastisch! De omgeving en
uitzichten zijn zó mooi en na de eerste meters wil je alleen maar harder crossen en baal je als je na 63km weer beneden bent! Mocht je ooit in de buurt komen, DOEN!
Rurrenabaque
Getipt door vrienden gaan we nog een stukje verder Bolivia in en boeken we een pampas tour. Met een klein vliegtuigje (max 19 man, waarin je niet rechtop
kan staan en gewoon in de cockpit kunt kijken) vliegen we vanaf El Alto (vliegveld van La Paz op 4000m hoogte) 500km naar het noorden en landen we op een grasveldje in het warme, vochtige
Rurrenabaque, de toegangspoort tot het Amazone gebied. Binnen het uur staan we ineens in een totaal andere wereld!
Na een warme, stoffige hobbel-de-bobbel tocht in de jeep, belanden we in Santa Rosa waar we in een longtail boot stappen en de Rio Yacuma opgaan. We vliegen over het water en worden onderweg o.a.
getrakteerd op capibara's (waterzwijnen), rivierschildpadden, cormorants (aalscholvers), ooievaars, stinky birds, roofvogels, sloth's (luiaard), doodshoofdaapjes, bruine kapucijnapen en niet te
vergeten, alligators! Na geinstalleerd te zijn in onze (back-to-basic) ecolodge stappen na sunset weer het bootje in voor een nighttour over de rivier op zoek naar kaaimannen! Met onze zaklampen
schijnen we de duisternis in op zoek naar de rode oogjes, we komen heel dichtbij en gelukkig blijven ze rustig liggen in het water, ons nauwlettend in de gaten houdend, toch best griezelig maar ook
heel gaaf! Na een paar afzakkers en kaartspelletjes zoeken we in het pikkedonker ons bedje op.
De volgende ochtend varen we naar een pampasgebied waar we in rubberen laarzen door het hoge gras waadden, het water komt soms zelfs tot boven de knieën! Best lekker idee niet wetende waar je
doorheen waadt...We komen uit bij een meer wat echt vol ligt met kaaimannen! Grote, veel kleintjes en we zien ook nog de black cayman in het struikgewas. Door het riet gaat de gids onder luid
geroep 'Ana, Ana...Anaconda' op zoek naar deze pytonsoort en ja hoor we worden getrakteerd op een 4 meter anaconda, je moet dus echt uitkijken waar je loopt.... Na de lunch (géén anaconda, maar ook
niet iets waar je van gaat watertanden) gaan we weer de rivier op op zoek naar de pink dolphin, geen springer en zeker ook niet echt roze maar leuk om te zien. Na een potje volleybal en de sunset
duiken we vroeg ons bedje in, morgen vroeg uit de veren! Rond 6 uur gaan we de rivier op en worden we pas echt wakker onder het luid gebrul van de brulaap, wat een herrie maakt dat beest! Mooi om
op zo'n manier met de dierenwereld te ontwaken.
Na de lunch wagen we nog een poging om piranha's te vangen maar verder dan 1 catfish komen we niet, die beesten zijn slim, veel vlees is op maar geen piranha aan de haak...Die middag keren we terug
naar Santa Rosa en komt er een eind aan deze bijzondere, aparte en mooie tour!
Copacabana
We genieten nog een paar dagen na in La Paz en vervolgen dan onze weg richting Copacabana (nee, niet het bekende strand), de grootste stad aan het
Titicacameer in Bolivia. Het Titicacameer is het grootste meer van Zuid-Amerika, met een oppervlakte van 8340 km². Het ligt in de Andes tussen Peru en Bolivia op 3812 meter boven de zeespiegel en
is het hoogste bevaarbare meer ter wereld. In het meer liggen 41 eilanden, waaronder ook de rieteilanden van de Uros-indianen maar wij gaan naar het bekendste eiland; Isla del Sol. Op dit heilige
Inca eiland zou volgens de Inca legende de zonnegod zijn geboren en daarmee hun beschaving zijn begonnen.
We meren aan in Challapampa en beginnen aan onze tocht van dik 4 uurmet volle rugzak in de brandende zon. Het eiland is schitterend en het lijkt net of je 100 jaar teruggaat in de tijd. Er rijden
hier geen auto's, alles wordt middels ezels de steile bergen over vervoerd. Moe, kats verbrand, maar voldaan komen we tegen de middag aan de andere kant van het eiland aan en zoeken we een hosteria
op voor een welverdiende nachtrust.
De volgende dag vertrekken we dan (eindelijk) richting Peru, maar daarover de volgende keer meer!
PS. De foto's bijhorend aan dit verhaal houden jullie nog tegoed, hiervoor moeten we een snellere verbinding hebben
Chili, het langste land ter wereld
Chili, het langste land ter wereld.
We lopen flink achter op schema met de verhalen op onze Weblog en daarom zullen we in dit verhaal alle highlights weergeven die we in Chili hebben ervaren, maar als eerste de laatste week in Argentijns Pategonië.
Na Antarctica was het letterlijk met beide benen weer op (vaste) grond komen, want inhield
dat we alle indrukken goed moesten verwerken. Onze stemming was zelfs een beetje deprimerend geworden, want wat zou dit nog kunnen overtreffen. We zijn nog een aantal dagen in Ushuaia gebleven en
vervolgens iets noordelijker gevlogen naar El Calafate. Vanuit hier kan je de beroemde gletsjer de Perito Moreno bekijken. Het toeval treft dat ik jaren geleden in Amsterdam een geweldige poster
van een gletsjer heb gekocht van de bekende natuurfotograaf Yann-Arthus Bertrand, niet wetende deze ooit met eigen ogen te mogen zien.
De Perito Moreno is 30 kilometer lang en 5 kilometer breed en deze fantastische gletsjer kan je van de aangelegde balkons en vanaf een boot bekijken. Je hoort het ijs kraken en vooral een mooi tafereel als er stukken ijs afbreken en met een mega plons het water in knallen. Er worden zelfs excursies gehouden zodat je op de gletsjer zelf kan lopen.
Na El Calafate zijn we 3 uur verder gebust naar El Chalten, dit dorp ligt in een vallei tussen de hoge gletsjers waaronder de Cerro Torre en de Fitz Roy. Het dorp en omgeving is volledig een nationaal park, roken mag niet en afval dien je zelf op te ruimen, want nergens zie je afvalbakken. Het voordeel van El Chalten is dat je direct de bergen in kan wandelen en naar de gletjers kan lopen, diverse wandelroutes kunnen er afgelegd worden. De vergezichten zijn wonderschoon. Het weer is hier zeer onvoorspelbaar en kan plots omslaan en vele reizigers die wij gesproken hebben, zijn deze omgeving ontvlucht de afgelopen weken. Wij hadden veel geluk, want de 3 dagen dat we hier waren was het volledig zonnig met een heerlijke temperatuur.
Chili
Na 6 weken Argentinië hebben we dit geweldige land verlaten en steken over naar Chili, het langste land ter wereld, de lengte is 4500 km en op zijn breedste 150 km ingeklemd tussen de Andes en de Stille oceaan. Het land heeft ongeveer evenveel inwoners als Nederland en door zijn gigantische lengte meerdere klimaatzones, wat het land zeer divers maakt.
Na El Chalten zijn wij met de bus teruggereden naar El Calafate, aangezien we vanuit daar de bus moeten nemen naar Chili. Het was even afwachten of deze bus zou gaan, aangezien de dag ervoor veel ongelukken waren gebeurd ivm de flinke windsnelheden van 150 km/u. Gelukkig konden we na een paar uurtjes wachten toch snel weg (dit was de enige bus die dag). Via Puerto Natales zijn we naar Punta Arenas gereden (Zuid-Chili). De grensovergang naar Chili is nogal lastig, aangezien men in Chili flink controleren en veel dingen verboden zijn over de grens mee te nemen. Vorige maand (maandje later) zijn hier (in Puerto Natales) alle toeristen gegijzegeld vanwege de verhoging van de benzineprijzen en waren er flinke onlusten in Punta Arenas, gelukkig dat wij hier al weg waren. Vanuit Punta Arenas zijn we gevlogen naar Puerto Montt en 50km verder naar Puerto Varas gereden, een pittoresk dorpje in het merengebied van Chili tussen de vulkanen. Het lijkt veel op Zwitserland en het is goed vertoeven daar. Grappig detail was dat we tijdens onze taxirit een bekend liedje hoorde, maar niet op de naam van muzikant kwamen. Uiteindelijk hebben we het maar opgegeven en de taxi chauffeur gevraagd wie deze muzikant was. Deze chileense meneer zei vervolgens daarop ijskoud; Andre Rieux, tja....waarom zou hij hier niet bekend zijn ?!
Chiloe
Daarna zijn we doorgereist naar het 1 na grootste eiland van Chili, Chiloe. 180 kilometer lang en daar zijn we een aantal dagen geblven en hebben we een auto gehuurd en het hele eiland rondgereden, er is hier een micro klimaat (nat zeeklimaat) van toepassing zodat het veel regent en de omgeving erg groen is, heel apart eiland in het zuiden van Chili aan de stille oceaan, wat een beetje lijkt op Ierland en het vaak mistig is. Met ferry bootjes kan je hier van het ene eilandje naar het andere varen.Erg leuk zijn de huisjes hier die op palafitos staan (houten palen). De temperatuur in ons hostel in Chiloe lag 's avonds rond het vriespunt en de eigenaresse liep steeds met 4 lagen truien aan, want er was geen verwarming en blijkbaar vond zij dit niet echt nodig. Ze was een ouderwetse hippy die graag blowde en haar huid met slakkenslijm insmeerde waardoor ze er volgens haar zeggen jonger bleef uitzien.
Pucon
Om na 6 weken eindelijk weer eens de korte broek aan te kunnen zijn we vervolgens naar Pucon gereist, een heerlijk stadje met leuke restaurantjes en een lekkere temperatuur. In Pucon hebben we de vulkaan Villarica beklommen, dit gaat achteraf ook te boek als 1 van onze grootste uitdagingen. 5 uur lang ploeteren en het snot voor je ogen lopen in de sneeuw met pikhouwelen naar de top op 2800 meter. Voetje voor voetje naar boven. Deze vulkaan is nog actief en helaas moesten we ook na 10 minuten op de top geweest te zijn weer naar beneden aangezien je door de zwavel nauwelijks kon ademen. Bergafwaarts was leuker, anderhalf uur glijden in de sneeuw naar beneden. In het dorp staat ook een heus vulkaan alarm systeem. 's avonds zijn we heerlijk de natuurlijke warmwaterbronnen ingesprongen om onze spieren weer enigszins te ontlasten. Jammergenoeg konden we hier niet blijven met de kerst, want onze vlucht ging de 23e naar het noorden van Chili, naar San Pedro de Atacama. Aan de andere kant wellicht ook maar goed dat we weg zijn gegaan, want 3 weken later volgde dichtbij Pucon een aardbeving van 7.1 op de schaal van Rigter.Het valt hier op dat er veel duitsers zijn, deze zijn na de oorlog massaal hier neergestreken. Chili had geen uitleveringsverbod met Duitsland zodat zij veilig een ander heenkomen konden zoeken. De nederlandse eigenaar van ons hostel geeft ook duitse les hier en vertelde dat er op de scholen nog steeds onenigheid is over welke geschiedenis er in de geschiedenisboeken vermeld moet staan, want de nazi praktijken mogen natuurlijk niet doorverteld worden.
San Pedro de Atacama
Een hele bijzondere plek, een oase in de desolate Atacama woestijn van Noord-Chili, 2500 meter boven zeenivo. Dit is 1 van de droogste plekken op aarde. Onderweg vanuit Calama naar San Pedro zie je niets anders dan woestijn en 1 lange rechte weg, kleine tornado's en af en toe een guanaco (wilde lama). Vanuit het niets doemt er plek op met bossen en palmbomen en kleine straatjes met huisjes die uit klei zijn getrokken. San Pedro is een heel apart dorpje met veel artistiek, restaurantjes en erg veel stof ! Het regent hier zelden en het is snikheet en wolken zijn hier zeldzaam. Het voelt heel afgelegen en een raar idee om hier de kerst door te brengen. Er hangt niet echt een kerstsfeer, hoewel er op de plaza van het dorp wel een kerstboom en een kerststal staat.
Vanuit San Pedro kan je diverse excursies doen en daar hebben we dan ook dankbaar gebruik van gemaakt. Het schitterende moonvalley, waarbij de hoge bergen in deze woestijn door de zon een buitenaardse kleur krijgen. De zonsondergang op de gigantische zandduinen, waarbij de hemel roze kleurt. Tal van zoutmeren, waar je kan in kan drijven. Verder hebben we om 5 uur 's ochtends de zonsopgang bij de geisers van Taito gezien en waar de eieren bij het ontbijt in de geisers waren gekookt. Een machtig tafereel om al die spuitende geisers te zien, deze geisers spuiten alleen 's ochtends wanneer de temperatuur nog beneden het vriespunt ligt.
Ons volgende verslag gaat over Bolivia en de fantastische tour die wij hebben gemaakt op de kilometers hoge zoutvlakten van Uyuni.
Adios Juud en Leon
Antartic Dream...
En zo voelde het ook, als een droom die uitkwam....Geen idee wat je kon verwachten, hoe het zou zijn, een ding wetend, een aparte ervaring zou het worden! En dat werd het zeker, nog steeds (en
onverslaanbaar) hét hoogtepunt van onze reis!
Aan mij de eer om over deze onvergetelijke trip te schrijven, maar moet eerlijk bekennen dat ik geen idee heb hoe ik dit op papier kan zetten, het gevoel over kan brengen.... Hoop dat een verslag
over wat we gedaan hebben, ondersteund met de (vele!) foto's een beetje een idee zullen geven...
Op zaterdag 27 nov 16.00 uur was het dan zo ver, boarden on the Antartic Dream!
Na een welkomswoord van de kapitein, een safety instructie, check-in in de cabins (die echt geweldig luxe zijn, zeker na dagen in dorms te hebben geslapen!) en de welkomstborrel, gaat de reis dan
echt beginnen en cruisen we het Beaglekanaal door. Deze zeestraat verdeelt de archipel Vuurland in het hoofdeiland in het noorden en verschillende kleinere eilanden in het zuiden. Het oostelijke
deel vormt de grens tussen Chili en Argentinië.
Het vaart (nog) heerlijk rustig en moe van de eerstverworven indrukken en de spanning/verwachting van wat nog komen gaat, zoeken we ons bedje op. Onze nachtrust wordt die nacht ruw gestoord door
alles wat aan het schuiven en klapperen is in de hut: we zijn op de Drake beland!! De eerste 2 volle dagen passeer je deze Drake Passage, een zeestraat tussen de zuidpunt van Zuid-Amerika, Kaap
Hoorn en Antarctica. Hij verbindt de Atlantische Oceaan met de Grote Oceaan, behoort tot de Zuidelijke Oceaan en is vernoemd naar de Britse zeevaarder Sir Francis Drake. Deze oversteek kan
behoorlijk ruig zijn, maar we hadden er alle vertrouwen in, want ons schip is immers van Nederlandse makelaardij! Niet iedereen heeft het lichamelijk even makkelijk want we zien wel wat lege
plekken her en der in de eetzaal. Dokter is aan boord (hoewel die er ook wel een beetje moeite mee had ;-)) en seasickpills kunnen gratis afgehaald worden. Hoewel het aardig schommelt en je je wel
overal aan vast moet houden met lopen, is het toch een aardig stabiele oversteek. Volgens onze kapitein is het een 3 op de schaal....dus waar zeuren we over! Deze 2 dagen ben je overgeleverd aan de
oceaan, buiten bereik van alles en iedereen, een raar idee. We worden door de expeditieleiders bezig gehouden met lezingen over Antartica, vogels, pinguins, zoogdieren en alles wat ons te wachten
staat. Buiten worden we vergezeld door vele albatrossen, stormvogels en andere soorten zeevogels. Daarbij wordt je op dit schip schandelijk verwend met een groot ontbijtbuffet, 3-gangen lunch,
coffee/tea break met snacks en een 3-gangen diner....dacht ik nou echt gebruik te zullen maken van de gym of sauna tijdens deze reis?? Ik heb een 5 minuten durende poging gewaagd in de gym, maar
toen ook de waterkoelers begonnen te schuiven hield ik het toch maar voor gezien, geen sporten voor mij deze reis! Je kan overal op het schip komen, dus ook in de Captains cabin. Een hele aardige
man die maar wat graag vertelt over zijn schip, de route en de Antartics. Kortom, totaal geen reden om je te vervelen tijdens deze oversteek!
Er zijn 72 mensen aan boord en het verwachtte ouderen-gehalte valt 100% mee, de gemiddelde leeftijd is 30! We ontmoeten veel leuke mensen met ieder hun eigen verhaal. Van deze 72 man zijn er 7 Nederlanders waaronder dus ook onze eigen Telegraaf verslaggever Nico. Het verbaasd ons echt hoeveel jonge mensen er aan boord zijn, het is toch een dure reis... Veel reizen er alleen en we ontmoeten ook (voor het eerst) stellen van onze leeftijd die ook hun baan hebben opgegeven om een jaar te kunnen reizen. Op maandagmiddag komt dan eindelijk het eerste land in zicht!! Nog 1 nachtje slapen en we gaan dan echt voet op Antartica zetten!
Met een speciaal deuntje worden we via de intercom gewekt door onze vrolijke receptioniste Francie met de mededeling dat breakfast is served en we om 9 uur klaar moeten staan voor onze 1e landing
met bestemming Aitcho Island, het grootste eiland van de Zuid-Sheteilanden.
Met 4 lagen, ons reddingsvest, kaplaarzen en gezonde spanning staan we klaar om groep 'Seals' af te horen roepen, want that's our call! Iedereen is in groepen van ongeveer 10 man ingedeeld en per
groep ga je in de zodiac. Francie tekent bij de deur netjes je naam af en na je laarzen ondergedompeld te hebben (dit ritueel herhaald zich ook bij terugkomst) lopen we via het trapje naar beneden
de zodiac in, errug blij dat dit zo soepel gaat!
En daar sta je dan, in de sneeuw, tussen de pinguins, zoooo onwerkelijk! De mens is ondergeschikt aan de dieren, je mag ze niet aanraken, ze in hun route belemmeren en dient afstand van min 3 meter
te bewaren. Je kan uiteraard niet plassen, roken en afval dient meegenomen te worden. Heel goed!
We worden getrakteerd op grote kolonies Gentoo Pinguins (ezelspinguins) en enkele luierende seaelephants en sealions. De natuur, de stilte, dat is zó overweldigend en dit was nog pas het begin!
Voor de middag staat Half moon Island op het programma (laat dat nu net op Leon zijn jas staan, zooo toevallig) maar helaas slaat het weer aardig om en begint het behoorlijk te stormen. Het water
is te ruig om een landing te maken...Mmmm kleine teleurstelling, dit is toch geen voorbode voor de rest van de trip...? We knallen met de boot in een keer door en zullen de rest van de middag en
avond doorvaren naar onze volgende bestemming Cuverville. Deze doorgang is toch ff iets pittiger dan de Drake (volgens de captain een 5) en zoals ik al vermeldde, niet iedereen ging het lichamelijk
even gemakkelijk af
De volgende ochtend is de rust wedergekeerd en schijnt er een waterig zonnetje aan de hemel. We zijn helemaal klaar voor onze volgende landing, op Cuverville. De vele Gentoo kolonies zie je hier
ook, maar voor de rest is het een totaal ander eiland, heel wit met veel bergen. En wat hebben we een mazzel!! Tussen al die Gentoos loopt een keizerspinguin rond! Normaal gesproken komt de
grootste pinguin (Emperor) ter wereld alleen in een ander gedeelte van de Antartics voor, maar deze is waarschijnlijk verdwaald. Het is een juvenil en heeft nog niet de mooie oranje gloed, maar wat
is ie mooi, zo statig en groot ten opzichte van een Gentoo. Onze dag kan niet meer stuk!! Een mooie klim gemaakt voor een schitterend uitzicht, pfff wat was dat warm. En dan te weten dat het op dat
moment dik onder nul is in Nederland, staan we hier te puffen op Antartica!!
Na de lunch gaan we touren met de zodiac en stappen we voor het eerst op het echte officiele Antartica vaste land, de rest is nl onderdeel van de Peninsula. Wat is de omgeving mooi, de ijsschotsen,
de bergen, de kleuren boven én onder water.. Terug op de boot vaart deze door Paradise Bay en dat doet zijn naam ook echt eer aan. De spiegelingen in het water, de kleuren van de ondergaande zon,
werkelijk schitterend. Het is hier heel lang licht, na 12 uur middennacht maar gestopt met fotograferen en toen was het nog steeds niet donker en rond 5 komt de zon al weer op!
De volgende morgen varen we door het nauwe Lemaire Channel waar nog aardig wat ijs ligt, maar onze boot moeiteloos doorheen gaat, en een mooi schouwspel en geluid opleverd.
Je denkt iedere dag dat je het mooiste nu wel gezien hebt, maar telkens wordt je weer opnieuw verrast door de enorme schoonheid van de omgeving! Voor de lunch bezoeken we Petermann Island, het
meest zuidelijke landingspunt van onze reis. Naast de inmiddels bekende Gentookolonies zien we hier ook veel Adelie pinguins met hun mooie zwarte vacht en felblauwe randen om de ogen. Je zou denken
dat je nu wel genoeg pinguins hebt gezien maar de beesten zijn zo grappig, daar kun je de hele dag naar blijven kijken. Nu ook weer dik half uur gekeken naar een kleine rotzak die bij ieder nest
probeerde stenen weg te pikken voor zijn eigen nest, wat hem uiteraard niet in dank werd afgedaan en dus behoorlijk wat rumoer opleverde. Zijn eigen vrouwtje op het nest gaf alleen totaal geen
sjoege, geen bedankje of trotse blik, wel een beetje sneu voor hem....
Op het eiland staat ook een soort 'schuil'station en daarbij in de buurt een groot gedenkkruis ter nagedachtenis aan 3 expeditiemensen die omgekomen zijn. (Tijdens een expeditie zijn ze door slecht
weer in de problemen gekomen, hebben een tijd in dit station geschuild totdat alles aan eten op was, toen moesten ze weer verder, maar alles was ijs en dichtgevroren...niemand heeft ooit meer iets
van hen vernomen...)
Na de lunch hangen we nog lekker wat op het dek rond, het weer en de omgeving is weer prachtig. We spotten een Minky whale en zien stukken ijs van gletsers vallen, we kunnen hiervan maar geen
genoeg krijgen. Maar toch nog ff een klein dutje doen in de hut, want komen weinig aan slapen toe tijdens deze fantastische reis... Eind van de middag gaan we met de zodiac toeren door Pleneau Bay
met zijn schitterende gletsjers, helblauwe kleuren en indrukwekkende formaties! We zien her en der ook nog wat Weddellseals en Crabeaters,luierend op de vele ijsplateaus. Na iedere cruise worden we
door de bemanning met iets lekker warms opgewacht, vandaag warme chocomel met slagroom, jammie!! Daarbij wordt deze alweer geweldige dag wordt afgesloten met een heuse bbq on deck!
Next day staat Port Lockroy op Gaudier Island op ons programma, een voormalig British research station dat is omgebouwd tot een museum en postoffice. In het begin leek het ons wel erg toeristisch,
maar het is toch ook leuk om een Antartic stamp in ons paspoort te hebben! Tevens konden we de familie thuis mooi verrassen met een kaartje van hier...Het wordt deze winter bemand door 4 meiden uit
verschillende landen (een duits meisje sprak goed nederlands, dus we hebben veel kunnen vragen over hun leven hier) die moeten zorgen dat alles in het museum en eromheen reilt en zeilt. Best knap,
5 maanden op elkaars lip in de middle of nowhere...Tevens zijn ze op dit eiland met een groot experiment bezig, ze testen het effect van het toerisme op de pinguins. Een deel van het eiland is open
voor het toerisme, het andere deel is gereserveerd voor de pinguins. Apart, maar tot nu toe geven de resultaten aan dat het toerisme een klein positief effect heeft op de kolonies, waarschijnlijk
omdat, door de aanwezigheid van mensen, de jagers op pinguin kleintjes en eieren worden afgeschrikt.
De middag varen we met de boot rustig door Neko bay tot ineens het hele schip in rep en roer is, er zijn orka's gesignaleerd!! Gaat er toch nog een wens in vervulling
De volgende (en helaas laatste) ochtend naderen we Deception Island, een eiland in het noord-westen van de Antartic Peninsula. Het eiland is de grootste actieve vulkaan in dit gebied, we varen dus een heuse krater binnen! Het verschil is ook meteen merkbaar, de stranden zijn zwart en de bergen donker en kaal. Het water op het strand is ook warm, heel apart.
We beklimmen de bergen en hebben een mooi uitzicht op de krater. Na afloop varen we met de zodiac naar Pendulum Cove waar we een Antartic plunch kunnen maken: een duik in het (ijskoude!) Antartische water en je vervolgens opwarmen op het strand. Na een eerste aanblik houden we onze kleren toch maar aan (chickens jaja), we krijgen al de rillingen alleen al bij het zien! De helden worden beloond met een heuse oorkonde...tja die lopen we dan maar mooi mis...
Na de lunch gaan we beginnen aan de terugtocht naar het vaste land
Na 2 dagen wederom een rustige Drake, arriveren we maandagmiddag al in Ushuaia...raar en vreemd om weer terug te zijn...
Er wordt een afscheidsborrel georganiseerd en de kapitein houdt een slotpraatje met interessant nieuws, want wat hebben we een geluk, op dat moment is er een enorme storm gaande op de Drake met
golven van wel 12 meter!! (volgende dag hebben we op You Tube filmpjes gezien van een amerikaans cruiseschip dat compleet stuurloos was en gered diende te worden, met vuurpijlen hebben ze een ander
schip kunnen alarmeren welke hun eruit gehaald heeft, het schip had allemaal oude mensjes van rond de 80 aan boord, we moeten er niet aan denken...)
Die avond gaan we met de hele crew en een grote groep mensen op stap in Ushuaia en na een gezellige avond zoeken we voor de laatste keer ons hutje op....
Het heeft echt even geduurd voordat (met name ik) we ons weer konden richten op onze volgende bestemmingen, we horen dit ook van onze nieuwe vrienden, iedereen is aardig in een dip en wil het liefst weer terug....
Ik hoop dat we jullie de Antartic feeling een beetje hebben kunnen overbrengen en kan eigenlijk alleen nog maar afsluiten met: Do some savings and go on the Antartic Dream, it definitively makes a dream come true!!
Liefs van ons
ps. Voor de mensen die het stuk in de Telegraaf ook gelezen (en misschien bewaard) hebben, op de voorpagina van het stuk zie je een foto van een zodiac voor een ijsschots: links op de punt zie je
Leon een foto maken.
En op pagina 16 zie je rechts in de hoek een foto van een groep naar boven klimmend: de voorste ben ik.
Amazing Patagonia
Ola amigos! Daar zijn we weer met een volgend verslag....Ja, ja, jullie hebben er lang op moeten wachten, we kregen al diverse vervolgverzoeken binnen, maar ook met reizen, plannen en de vele foto's die we nog moesten uitzoeken kan je druk zijn
Allemaal de beste wensen nog voor 2011, ons goede voornemen is om wat sneller ons blog vol te schrijven... leuk om te merken dat iedereen graag van onze avonturen op de hoogte gehouden wilt worden!
Nou, waar waren we gebleven...Na ruim 2 weken in druk Buenos Aires zijn we half november na een lange busreis door the middle of nowhere (maar in first class stoelen mét bingo) Patagonië binnengekomen met bestemming Puerto Madryn. Dit plaatsje ligt aan de Atlantische kust vlakbij het schiereiland Valdés, een wereldberoemd natuurreservaat dat op de Unesco-lijst staat. Het gebied is vooral beroemd wegens de zeer rijke fauna; zeeleeuwen, walvissen, pinguïns, zeeolifanten en vele vogelsoorten. We voelen ons er gelijk thuis; het weer, de ligging, alles is heel relaxed en we besluiten ook meteen om er een week te blijven. Vermoeid en hongerig na de lange busreis zijn we bij een strandtent lekker gaan lunchen en we werden meteen getrakteerd op walvissen, hoe gaaf is dat! Gewoon vanuit je luie strandstoel onder genot van een tosti met verse jus walvissen spotten!
Het soort dat je hier tegenkomt is de Southern Right Whale, ook wel Zuidkaper genoemd. Het is een grote walvis, gemiddeld 16m lang en 60 ton zwaar met een kop waarop een soort van zeepokken groeien, kortom het is niet de knapste van het stel. Maar wel leuk om naar te kijken, want ze duiken naar voedsel en springen dan eerst in de lucht, duiken in het water en laten dan heel mooi hun staart zien, echt gewéldig!
Uiteraard hebben ook wij het schiereiland Valdés bezocht en met name de walvistocht was fantastisch, om zo dichtbij te mogen zijn en ze zo goed te zien én horen is echt onbeschrijfelijk. Maar het gebied is niet alleen de thuisbasis van deze Zuidkaper, het is ook een voortplantingsgebied voor zeeleeuwen, zeeolifanten, pinguíns en orka's en op het land zelf zie je guanaco's, mara's (patagonische haas) en nandoes, waarvan we (behalve orka's) ook genoeg gezien hebben tijdens de tour.
In het nabij gelegen Punta Nimfas zijn we bij deze eerder genoemde zeeolifanten op bezoek gegaan, deze dieren behoren tot de grootste levende zeeroofdieren en danken hun naam aan de grootte en slurfachtige neus van de mannetjes. We waren de enige op deze trip met 2 gidsen, wat een luxe! Veel gehoord over het gebied rond Puerto Madryn, de dieren op het land en uiteraard deze zeeolifanten. Het zijn enorme beesten en je zou het niet verwachten, maar nog best gevaarlijk ook! Schijnt dat ze met hun logge lijven behoorlijk snel kunnen zijn, dus daar liepen we dan tussen met soms maar 1 meter afstand, bbrrr...In deze tijd van het jaar liggen ze veel op het land om hun huid te vervangen (molting), dit kun je ook goed zien op een paar foto's. Overal op het zand lagen stukken vel en trouwens ook veel mooie schelpen en fossielen. Wat ze er niet bij hadden verteld was dat we, om op dit strand te komen, van een steile rotspartij naar beneden moesten afdalen, leuk voor iemand met hoogtevrees!
Na een heerlijke week in deze superplaats (zijn nu al verliefd op Patagonië) gaan we per vliegtuig van Trelew naar onze volgende bestemming Ushuaia, Fin del Mundo, oftwel einde van de wereld. Na weken van zon en lekkere temparaturen komen we terecht tussen de bergen met besneeuwde toppen, meren, bossen, gletsers en het Beagle kanaal. Een heerlijke afwisseling! Zeker in deze tijd van het jaar (december), krijgen we toch nog een beetje een kerstgevoel en dat is best fijn. Voor het eerst zien we echte kerstwinkeltjes en sfeervolle etalages en cafeetjes.
Argentinië claimt met Ushuaia de zuidelijkste plaats ter wereld te hebben, eigenlijk is dat het Chileense Puerto Williams, maar aangezien Ushuaia een stad is, hebben ze wel de zuidelijkste stad ter wereld. Het ligt in de provincie Vuurland en telt ongeveer 50.000 inwoners.De 'eerste' bewoners van deze stad waren zware criminelen, de Argentijnen volgden het voorbeeld van andere landen, die gevangenissen op een eiland bouwden (in dit geval het eiland Vuurland), zodat vluchten zo goed als onmogelijk was. De gevangenen werden te werk gesteld in de houtwinningsindustrie rond de stad. Zij zijn uiteindelijk de kolonisten die de stad hebben gebouwd. De gevangenis is nu een museum.
De eerste dagen hebben we alleen maar lekker rondgeslenterd, gewinkeld, spullen voor onze trip naar Antartica ingeslagen en voetbal gekeken. Toen waren we wel toe aan iets actiefs en wilden we de gletsjer van Ushuaia beklimmen. Dat was wel ff wennen, want onze conditie was aardig achteruitgegaan en steil was het! Maar helaas bleef het bij een poging want halverwege werden we overvallen door regen en hagelbuien! Volgende dag onze conditie verder gaan opbouwen in het park Tierra del Fuego. In dit park kun je verschillende trails volgen en uiteraard moesten wij er weer 2 achter elkaar lopen, dus op het eind aardig kapot. Maar schitterende omgeving met leuke beestjes. En dan ben je aan het 'einde van de wereld' en wat kom je tegen....Nijmegenaren! Zo zie je maar weer hoe klein de wereld eigenlijk is....
De meesten van jullie hebben al een voorproefje kunnen lezen in de Reiskrant van de Telegraaf van 8 januari, maar binnenkort een uitgebreid verslag van onze kant over de (tot nu toe) highlight van onze reis....Antartica!!
Tot snel!
Buenos Aires, swingende stad van de Tango !
Buenos Aires, swingende stad van de Tango !
Van 31 oktober tot 13 november zijn we in deze geweldige stad verbleven.Buenos Aires, een stad met 2,5 miljoen inwoner en een zeer aangename sfeer en heerlijk klimaat. In tegenstelling tot de meeste Zuid-Amerikaanse hoofdsteden is Buenos Aires een redelijk veilige stad met een makkelijk metrosysteem, maar zeer complex bussysteem, dus reisden wij voornamelijk met de metro, voor 20 eurocent reis je de hele stad door.
Qua ligging is Rio de Janeiro mooier, gelegen tegen de bergen aan en met zijn adembenemende stranden, daarentegen heeft Buenos Aires weer een warmere sfeer en meer historie en heeft door de eeuwenlange spaanse kolonisatie ook een europese uitstraling. Buenos Aires is ook veel goedkoper en de taal (spaans)iets makkelijker te begrijpen dan het lastige Portugees in Brazilië. In Buenos Aires is het verschil tussen arm en rijk ook veel minder te zien en ook minder bedelaars. De mensen begroeten hier elkaar met een zoen op de wang en dat gebeurd zelfs bij ons 'toeristen' soms. Bovendien is het eten er heerlijk, vooral veel vlees en empanadas, maar pastas en pizza's zijn hier ook volop te krijgen aangezien 1/3e van de bevolking italiaanse roots heeft. Als wijnliefhebber kan je je hier ook goed vertoeven. Uiteraard staat Buenos Aires ook bekend om de mekka van de Tango die op diverse plekken ook spontaan op straat wordt gedanst.
Onze eerste week stond in het teken van spaanse les, 5 dagen lang hebben we met een klein groepje (4 personen) in de schoolbanken gezeten en hadden 4 uur per dag les van half 10 tot half 2. 's Ochtends liepen we dan heerlijk mee in de flow van de 'porteños' die naar hun werk gingen, op onze slippertjes heerlijk in het zonnetje om intensief de lessen te volgen. Erg leuk, maar een lastige taal, alles werd in het spaans verteld, dus we moesten ook echt bij de les blijven. 1 week les is eigenlijk veel te kort, maar gelukkig blijven we nog ruim 2 maanden hier in Zuid-Amerika en kunnen dus nog flink oefenen. Via onze taalschool verbleven wij deze week in een gedeeld appartement, tezamen met Argentijnen en Peruanen.
's Middags gingen we de stad verkennen en iedere dag stond er weer een andere wijk op het programma. we hier ook heel wat kilometers gelopen en als de weg vroegen, werd dit altijd uitgelegd in 'cuadras' oftewel het aantal blokken dat je moet lopen. De stad houdt 's middags nog steeds een traditionele 'siesta' en zijn veel winkels gesloten. Er wordt pas na 22.00 uur gedineerd en bars of discotheken vullen zich pas na middernacht. Buenos Aires kent fantastische wijken zoals Monserrat waar de Casa Rosada (presidentieel paleis) gevestigd is en in het weekend geopend is voor publiek. Verder ligt in deze wijk Plaza de Mayo, beroemd om de Dwaze Moeders, moeders van verdwenen kinderen die 30 jaar lang iedere donderdag hier zwijgend gedemonstreerd hebben tegen het militaire gezag 'Junta' en uiteindelijk wereldwijd veel aanzien hebben gekregen. Verder hebben wij in de sjieke wijk Recoleta met veel ontzag gekeken naar de gigantische graven (compleet gebouwen met zuilen) op het kerkhof waar beroemde Argentijnen, zoals Eva Peron begraven zijn. De volkswijk Boca, beroemd om de geboorte van de tango, de kleurrijke huisjes en uiteraard de wijk van Maradona (Boca Juniors). Veel toeristen zie je in de wijk Palermo, de wijk met de botanische tuinen, vele restaurantjes, hippe barretjes en nachtclubs. In 1 van de oudste wijken San Telmo loop je in de straten met grote keien en de kleurrijke cafeetjes, antiekwinkeltjes en koloniale huizen, op zondag de markt met live tango shows en de vele toeristen. Verder kan je ook heerlijk shoppen in het centrum,in de straat Florida, de autovrije zone. Met Avenida 9 de Julio heeft Buenos Aires de breedste laan ter wereld die dwars door de stad loopt en eindigt bij de Obelisk (Beeld ter viering van de onafhankelijkheid), deze laan telt 14! rijbanen, dus een autootje hebben we maar niet gehuurd.
Uruguay
Tussendoor hebben we de 3 uur durende ferryboot naar Uruguay genomen om uit te stappen in het pittoreske plaatsje Colonia de Sacramento, waar je heerlijk kunt wandelen in de historische binnenstad met diverse musea, cafeetjes en terrasje. Heerlijke rust heerst er hier, de Uruguyanen zijn veel relaxter dan de Argentijnen, alles wordt rustig aan gedaan en zelfs de auto's stoppen hier voor je als je de straat wilt oversteken. Verder is opvallend hoeveel mensen er hier met hun maté (thee) rondlopen. Een thermoskan met heet water onder de arm waarmee ze hun speciale maté kop vullen, hierin bevind zich de maté, met veel vitaminen en mineralen en ze drinken dit met een metalen/houten filter of rietje en smaakt als zoete, sterke thee. Wel een raar gezicht als je dit in de winkel of de bank ziet. Verder zijn we een dagje naar de hoofdstad Montevideo gegaan, een echte grote stad, zonder veel highlights, met een lange boulevard langs de zee. 90 % van de bevolking van dit immense land concentreert zich in de steden aan de zuidkant van het land, aan de zee.
Vervolgens hebben we nog een aantal dagen in Buenos Aires doorgebracht en met een city tour de stad doorkruist om niks te hoeven missen van deze stad waar we ruim 2 weken hebben genoten van alle geweldige attracties. Ondertussen zijn we verder gereist naar Puerto Madryn (1300 km verder en 17 uur bussen in een hele relaxte bus), het begin van het buitenaards mooie Pategonië, waar we walvissen, zeeolifanten, pinguins en diverse andere wilde dieren gaan spotten, maar dit zullen we in het volgende verslag vertellen. Verder zullen we tussen 27 november en 7 december ons hoogtepunt in Zuid-Amerika beleven, want we hebben een last minute kunnen bemachtigen op een expeditieboot naar Antarctica en zullen dus 11 dagen op het 6e witte continent verblijven waar de natuur de baas is.
Ciao Judith en Leon
Brazil!
Het heeft even geduurd maar daar zijn we weer! De afgelopen weken zijn we verder naar het zuiden getrokken en hebben diverse mooie plekken aangedaan. Vanaf Rio zijn we met de bus langs de prachtige Costa Verde richting Angra dos Reis gereden alwaar we op de boot zijn gestapt naar onze volgende bestemming; Ilha Grande! Dit is echt een ecologisch paradijs. 35% van het eiland is beschermd natuurgebied is en daar kun je uitsluitend komen met kleine speedbootjes. Het eiland is zo groot als Aruba, en het mooie is: hier rijden geen auto's! Er is maar 1 verharde weg, de rest zijn smalle zandweggetjes. Alles wordt vervoerd met karren, van koffers voor de luie toeristen tot winkelvoorraden en toiletpotten. Ilha Grande staat bekend om de gevangenissen die hier stonden. Ook zieken werden naar dit eiland verbannen om ze in quarantaine te houden. Pas in 1994 werd de laatste gevangenis gesloten en sindsdien is het open voor toeristen. We hadden onze intrek genomen in, heel toepasselijk, hostel Hollandes wat een aardige klim naar boven was. Maar daar werden we beloond met een heel leuk houten hutje voor onszelf, heerlijk na die kleine kamertjes met gedeelde douches! Tja en die electrische (koude) douches....brrrr....inmiddels zijn we er wel achter dat hoe kleiner de straal des te warmer die wordt, maar wennen blijft het! We hebben ons hier prima vermaakt met boottochten naar mooie strandjes, watervallen, de hoge golven, lekker luieren in de zon en tracks door de bergen. De wereld is klein bleek maar weer toen we na 2 dagen het meisje van het busstation in Rio tegenkwamen, onze redster in nood!
Na een paar dagen relaxen weer terug naar de 'bewoonde' wereld en met de bus verder naar het zuiden getrokken, onze volgende bestemming Paraty! In de 17e eeuw was Paraty een welvarende doorvoerhaven van goud en andere mijnopbrengsten. Toen in de 18e eeuw de weg van Ouro Preto naar Rio de Janeiro af was, liep Paraty leeg. Lange tijd woonden er nauwelijks mensen en het oude centrum werd nooit gerenoveerd. Nu is het centrum een historisch monument met koloniale kerken, pleinen, kunstgaleries en bars/restaurantjes, echt heel mooi.De straten hebben nog steeds een klassieke vormgeving en veel gebouwen en huizen dateren uit de 18e en 19e eeuw. Dit cultuurmonument staat ook niet voor niets sinds 2004 onder bescherming van de UNESCO. In de historische binnenstad mogen geen auto's komen, maar rijden was toch niet makkelijk gegaan want de straten bestaan uit moeilijk begaanbare keien, erg goed voor de enkels! Fietsen doet men hier niet veel en het huren ervan is dan ook niet goedkoop. We hebben ons er toch maar aan gewaagd en daar een stevige pijn aan onze kont aan overgehouden! Fikse tocht langs dorpjes, watervallen en fazenda's waar cachaca, basisingredient voor de caipirinha's, worden gedistilleerd.
Om de snelheid er toch een beetje in te houden hebben we besloten om de reis naar Curitiba per vliegtuig te doen. Het is een drama om hier een vlucht te boeken want én Visa én Master card wordt niet geaccepteerd dus je moet dat helaas via een agency doen, maar ja het scheelde ons wel weer 12 uur bussen... Na de typische braziliaans aandoende vorige bestemmingen zijn we nu in een 'westerse' stad aangekomen. Er zijn in deze regio jaren geleden veel europeanen neergestreken en dat is nog wel te zien. De winkelstraten lijken veel op die in Hamburg en dat is wel een leuke afwisseling, maar in het aanbod aan terrasjes doen wij het toch veel beter. Het weer is helemaal goed en ijsjes erg in trek, ze staan gewoon in lange rij op straat voor de Mac Flurry! Tevens een spectaculaire treintocht gemaakt (met een snelheid van 25km per uur) van Curitiba naar Morentes. Slingerend door de bergen, over watervallen, langs afgronden en door tunnels na 3 uur aangekomen in een lief, slaperig stadje. Leuke tocht!
Met de bus van Curitiba naar het eiland Santa Catharina gereden met als hoofdstad Florianopolis. Het eiland wordt omringd door de Atlantic en heeft op het eiland nog diverse meren. We hebben hier 5 dagen vertoefd aan Barra de Lagao aan het oosten van het eiland (3 kwartier bussen, om aan te geven hoe groot het is) in een gezellig hostel. Uitkijkend over de zee en het strand, wat wil een mens nog meer...weer is wederom top en dus lekker lekker gerelaxed en rondgeslenterd. Van hieruit met de bus door naar onze laatste bestemming in Brazil, Foz de Iguacu. Helaas ging dat niet al te soepel, door overstap en files (!!) hebben we de bus gemist en moesten we nog een dag langer in Floripa blijven ggrrr...gelukkig konden we de ticket en het geboekte hostel kosteloos omzetten, dat scheelde weer.
De Watervallen van de Iguaçu vormen het grootste complex van watervallen in Zuid-Amerika en bestaat uit ongeveer 280 watervallen, afhankelijk van de hoeveelheid water die door de rivier Iguaçu stroomt. In totaal zijn ze 2,7 kilometer breed en vallen tot 82 meter naar beneden. De watervallen van Iguazu kunnen je aan 2 kanten bekijken, de Braziliaanse kant (voor het overzicht) en de Argentijnse kant (met de neus erboven op). We zijn dus begonnen aan de Braziliaanse kant en vervolgens daar de grens overgegaan naar Argentinië. Beide kanten is in een woord geweldig! Wat kan de natuur toch mooi zijn, overweldigend gewoon. Wat een kracht zit er in water... Aan de Braziliaanse kant kon je goed zien hoe groot ze zijn en loop je er via de jungle helemaal langs met diverse uitkijkpunten.
Vlakbij ligt ook de grens met Paraguay en zijn we ook nog ff eend dagje naar Ciudad del Este geweest, een groot shopwalhalla, wat een mierennest aan mensen, kraampjes, shoppingmalls! Vanaf Brazilië staan ze in de file voor de grens, het is hier namelijk vergeleken bij Brazilië spotgoedkoop.
Afgelopen vrijdag dan eindelijk de grens overgegaan. Het doet meteen al anders aan, erg gezellig en stuk knusser. De watervallen dus ook aan deze kant bezocht, uiteraard ook de boot naar de watervallen genomen, hoe gaaf was dat! Natuurlijk zeikes nat geworden, maar geweldig om er zo dichtbij te zijn, eigenlijk niet te beschrijven!
Langer dan gepland, maar na een paar heerlijke weken hebben we Brazilie dan toch echt verlaten, het heeft ons hart nog niet kunnen stelen maar wel veel indrukken achtergelaten, zoals: de salsa, caipirinha's, (koude) electrische douches, vele drempels (dachten dat Nederland erg was...), leggings en sportschoenen, tatoeages, hoge taxes (had mijn parfum dus écht uit nederland mee moeten nemen!), de taalbarriere, gastvrijheid, werkverschaffing (2 mannetjes in de bus, veel plekken eerst bij loket betalen en daarna pas bij ander loket je bestelling ophalen), goed en uitgebreid openbaar vervoer systeem, kilo restaurants (schep je eten op een bord en reken af ahv het gewicht), heerlijke pastelaria's, verkoop van taartjes op iedere straathoek en de hele dag door, koffie (als theeleut kom je hier slecht aan je trekken) en tja toch ook tegenvallend vrouwelijk schoon...
In Buenos Aires wacht ons weer een nieuw avontuur, wij hebben er zin in! Bye bye Brazil, hello Argentinia!
Cidade de Deus
Ola,
We zijn nu een week onderweg en via London, Madrid uiteindelijk in Rio de Janeiro
beland. Een stad vol contrasten die echt letterlijk het straatbeeld vertonen.
Om gehoor te geven aan de diverse adviezen hebben we gekozen voor de veilige wijk Ipanema, vlak naast de populaire wijk en strand Copacobana. Rio is opgedeeld in diverse stadsdelen waarbij het in
sommige wijken 's avonds erg gevaarlijk kan zijn en vooral voor ons 'gringo's'.
Dit is meteen erg jammer, aangezien Rio een fantastische stad moet zijn en is, maar je het daardoor niet volledig kan ontdekken, hoewel anderen deze mening wellicht niet zullen delen.
De laatste weken voor vertrek uit NL was ontzettend hectisch en we hadden tot op de dag van vertrek (3 okt) nog veel zaken te regelen en dit ritme bleef ons nog even achtervolgen. De eerste dagen verbleven we in het hostel Girlfromipanema, genoemd naar een legendarisch nummer uit de jaren 60, bekend voor de liefhebbers.Om toch iets meer ruimte te hebben zijn we de laatste 3 dagen naar een ander hostel verhuist.
De eerste dagen hebben we de reis en alle indrukken op ons in moeten werken en niet veel gedaan, daar hebben we tenslotte nog een jaar de tijd voor. Brazilië is het enige land in Zuid-Amerika waar de voertaal Portugees is en dat is wel een redelijk struikelblok voor communicatie, want de Brazilianen zijn verder ook het engels niet bijster machtig. We hebben alle toeristische highlights bezocht, waaronder het Christusbeeld op de Corcovadoberg, de pittoreske wijk Santa Theresa, de trappen van Lapa, het beroemde Maracana Stadion (van de buitenkant, gesloten wegens verbouwing voor het WK 2014) en Sambadrome (bekende straat vanwege de carnavalsoptochten, maar ook gesloten op werkdagen), dus dat schoot lekker op.....(zie foto's) Verder is het heerlijk vertoeven op de boulevards van Copabana en Ipanema.
Cidade de deus, de film City of god over de favela's (sloppenwijken) is een gezichtsbepalend fenomeen voor de armoede in Rio de Janeiro. Er zijn in Rio zo'n 750 favela's die ca 3 miljoen mensen herbergen waarbij door afwezigheid van de overheid anarchie,drugshandel en geweld heerst. Deze favela's zijn tegen de bergen aangebouwd en vormen complete wijken met eigenhandig gemaakte voorzieningen. Er zijn tours die je meenemen door zo'n favela, maar dit hebben we niet gedaan aangezien we dierentuinen ook niks aan vinden, als je begrijpt wat ik bedoel.
De zaken die ons opvielen aan de Brazilianen waren dat zij bij de loterij winkels in lange rijen buiten stonden, de kopjes koffie wel heel erg klein zijn, de Brazilianen erg ijdel zijn en veel
sporten, maar daarentegen onaantrekkelijker zijn dan gedacht (althans de vrouwen, de mannen heb ik niet op gelet ;-)), er weinig Brazilianen roken en dat op veel plaatsen ook
niet is toegestaan, arm en rijk naast elkaar wonen en Brazilianen heel gastvrij en vriendelijk zijn, mits jij zelf het initiatief neemt. Verder hebben we een hele leuke avond gehad in een echte
Braziliaanse kroeg op Copacobana met Gizelle (een Braziliaanse waar we contact mee hebben gelegd via een vriendin van Judith) en veel info over Brazilië hebben gekregen.
Vanwege een lang vakantieweekend ivm een feestdag in Brazilië en het gevolg daarvan beperkt aantal accommodaties in Rio zijn we jl. zaterdag vertrokken uit Rio en zijn nu in een klein dorpje in het grootste Atlantische regenwoud beland midden in de natuur. Morgen vertrekken we naar Ilha Grande, een paradijseiland 150 km ten zuiden van Rio. Het is hier lente en regen is onze vriend(in), hopelijkzien we daar de zon !
Adios.....
Aftellen !
Hoi,
Hieronder een overzicht van de vluchten die wij van 03-10-2010 tot 03-10-2011 gaan nemen. Mocht je geïnteresseerd zijndan kan je de verhalen lezen die wij af en toe op dit weblog gaan plaatsen.
03-10-2010 Amsterdam - London
04-10-2010 London - Rio de Janeiro (Brazilië)
22-11-2010 Trelew (Argentinië) - Ushuaia (Chili)
07-12-2010 Punta Arenas (Chili) - Puerto Montt (Chili)
17-12-2010 Santiago (Chili) - Calama (Chili)
14-02-2011 Quito (Ecuador) - Santiago (Chili)
17-02-2011 Santiago (Chili) - Paaseiland (Chili)
21-02-2011 Paaseiland (Chili) - Auckland (Nieuw Zeeland)
11-04-2011 Auckland (Nieuw Zeeland) - Melbourne (Australië)
08-08-2011 Perth (Australië) - Jakarta (Indonesië)
01-10-2011 Bangkok (Thailand) - London
Tussentijds zullen we natuurlijk nog tal van landen en steden over landbezoeken waaronder:
- Buenos AIres
- Paraguay
- Uruguay
- Antartica
- Bolivia
- Peru
- Galapagos eilanden
- Fiji eilanden
- Bali
- Borneo
- Zuid-Vietnam
- Cambodja