Het heeft even geduurd maar daar zijn we weer! De afgelopen weken zijn we verder naar het zuiden getrokken en hebben diverse mooie plekken aangedaan. Vanaf Rio zijn we met de bus langs de prachtige Costa Verde richting Angra dos Reis gereden alwaar we op de boot zijn gestapt naar onze volgende bestemming; Ilha Grande! Dit is echt een ecologisch paradijs. 35% van het eiland is beschermd natuurgebied is en daar kun je uitsluitend komen met kleine speedbootjes. Het eiland is zo groot als Aruba, en het mooie is: hier rijden geen auto's! Er is maar 1 verharde weg, de rest zijn smalle zandweggetjes. Alles wordt vervoerd met karren, van koffers voor de luie toeristen tot winkelvoorraden en toiletpotten. Ilha Grande staat bekend om de gevangenissen die hier stonden. Ook zieken werden naar dit eiland verbannen om ze in quarantaine te houden. Pas in 1994 werd de laatste gevangenis gesloten en sindsdien is het open voor toeristen. We hadden onze intrek genomen in, heel toepasselijk, hostel Hollandes wat een aardige klim naar boven was. Maar daar werden we beloond met een heel leuk houten hutje voor onszelf, heerlijk na die kleine kamertjes met gedeelde douches! Tja en die electrische (koude) douches....brrrr....inmiddels zijn we er wel achter dat hoe kleiner de straal des te warmer die wordt, maar wennen blijft het! We hebben ons hier prima vermaakt met boottochten naar mooie strandjes, watervallen, de hoge golven, lekker luieren in de zon en tracks door de bergen. De wereld is klein bleek maar weer toen we na 2 dagen het meisje van het busstation in Rio tegenkwamen, onze redster in nood!

Na een paar dagen relaxen weer terug naar de 'bewoonde' wereld en met de bus verder naar het zuiden getrokken, onze volgende bestemming Paraty! In de 17e eeuw was Paraty een welvarende doorvoerhaven van goud en andere mijnopbrengsten. Toen in de 18e eeuw de weg van Ouro Preto naar Rio de Janeiro af was, liep Paraty leeg. Lange tijd woonden er nauwelijks mensen en het oude centrum werd nooit gerenoveerd. Nu is het centrum een historisch monument met koloniale kerken, pleinen, kunstgaleries en bars/restaurantjes, echt heel mooi.De straten hebben nog steeds een klassieke vormgeving en veel gebouwen en huizen dateren uit de 18e en 19e eeuw. Dit cultuurmonument staat ook niet voor niets sinds 2004 onder bescherming van de UNESCO. In de historische binnenstad mogen geen auto's komen, maar rijden was toch niet makkelijk gegaan want de straten bestaan uit moeilijk begaanbare keien, erg goed voor de enkels! Fietsen doet men hier niet veel en het huren ervan is dan ook niet goedkoop. We hebben ons er toch maar aan gewaagd en daar een stevige pijn aan onze kont aan overgehouden! Fikse tocht langs dorpjes, watervallen en fazenda's waar cachaca, basisingredient voor de caipirinha's, worden gedistilleerd.

Om de snelheid er toch een beetje in te houden hebben we besloten om de reis naar Curitiba per vliegtuig te doen. Het is een drama om hier een vlucht te boeken want én Visa én Master card wordt niet geaccepteerd dus je moet dat helaas via een agency doen, maar ja het scheelde ons wel weer 12 uur bussen... Na de typische braziliaans aandoende vorige bestemmingen zijn we nu in een 'westerse' stad aangekomen. Er zijn in deze regio jaren geleden veel europeanen neergestreken en dat is nog wel te zien. De winkelstraten lijken veel op die in Hamburg en dat is wel een leuke afwisseling, maar in het aanbod aan terrasjes doen wij het toch veel beter. Het weer is helemaal goed en ijsjes erg in trek, ze staan gewoon in lange rij op straat voor de Mac Flurry! Tevens een spectaculaire treintocht gemaakt (met een snelheid van 25km per uur) van Curitiba naar Morentes. Slingerend door de bergen, over watervallen, langs afgronden en door tunnels na 3 uur aangekomen in een lief, slaperig stadje. Leuke tocht!

Met de bus van Curitiba naar het eiland Santa Catharina gereden met als hoofdstad Florianopolis. Het eiland wordt omringd door de Atlantic en heeft op het eiland nog diverse meren. We hebben hier 5 dagen vertoefd aan Barra de Lagao aan het oosten van het eiland (3 kwartier bussen, om aan te geven hoe groot het is) in een gezellig hostel. Uitkijkend over de zee en het strand, wat wil een mens nog meer...weer is wederom top en dus lekker lekker gerelaxed en rondgeslenterd. Van hieruit met de bus door naar onze laatste bestemming in Brazil, Foz de Iguacu. Helaas ging dat niet al te soepel, door overstap en files (!!) hebben we de bus gemist en moesten we nog een dag langer in Floripa blijven ggrrr...gelukkig konden we de ticket en het geboekte hostel kosteloos omzetten, dat scheelde weer.

De Watervallen van de Iguaçu vormen het grootste complex van watervallen in Zuid-Amerika en bestaat uit ongeveer 280 watervallen, afhankelijk van de hoeveelheid water die door de rivier Iguaçu stroomt. In totaal zijn ze 2,7 kilometer breed en vallen tot 82 meter naar beneden. De watervallen van Iguazu kunnen je aan 2 kanten bekijken, de Braziliaanse kant (voor het overzicht) en de Argentijnse kant (met de neus erboven op). We zijn dus begonnen aan de Braziliaanse kant en vervolgens daar de grens overgegaan naar Argentinië. Beide kanten is in een woord geweldig! Wat kan de natuur toch mooi zijn, overweldigend gewoon. Wat een kracht zit er in water... Aan de Braziliaanse kant kon je goed zien hoe groot ze zijn en loop je er via de jungle helemaal langs met diverse uitkijkpunten.

Vlakbij ligt ook de grens met Paraguay en zijn we ook nog ff eend dagje naar Ciudad del Este geweest, een groot shopwalhalla, wat een mierennest aan mensen, kraampjes, shoppingmalls! Vanaf Brazilië staan ze in de file voor de grens, het is hier namelijk vergeleken bij Brazilië spotgoedkoop.

Afgelopen vrijdag dan eindelijk de grens overgegaan. Het doet meteen al anders aan, erg gezellig en stuk knusser. De watervallen dus ook aan deze kant bezocht, uiteraard ook de boot naar de watervallen genomen, hoe gaaf was dat! Natuurlijk zeikes nat geworden, maar geweldig om er zo dichtbij te zijn, eigenlijk niet te beschrijven!

Langer dan gepland, maar na een paar heerlijke weken hebben we Brazilie dan toch echt verlaten, het heeft ons hart nog niet kunnen stelen maar wel veel indrukken achtergelaten, zoals: de salsa, caipirinha's, (koude) electrische douches, vele drempels (dachten dat Nederland erg was...), leggings en sportschoenen, tatoeages, hoge taxes (had mijn parfum dus écht uit nederland mee moeten nemen!), de taalbarriere, gastvrijheid, werkverschaffing (2 mannetjes in de bus, veel plekken eerst bij loket betalen en daarna pas bij ander loket je bestelling ophalen), goed en uitgebreid openbaar vervoer systeem, kilo restaurants (schep je eten op een bord en reken af ahv het gewicht), heerlijke pastelaria's, verkoop van taartjes op iedere straathoek en de hele dag door, koffie (als theeleut kom je hier slecht aan je trekken) en tja toch ook tegenvallend vrouwelijk schoon...

In Buenos Aires wacht ons weer een nieuw avontuur, wij hebben er zin in! Bye bye Brazil, hello Argentinia!