En zo voelde het ook, als een droom die uitkwam....Geen idee wat je kon verwachten, hoe het zou zijn, een ding wetend, een aparte ervaring zou het worden! En dat werd het zeker, nog steeds (en onverslaanbaar) hét hoogtepunt van onze reis!
Aan mij de eer om over deze onvergetelijke trip te schrijven, maar moet eerlijk bekennen dat ik geen idee heb hoe ik dit op papier kan zetten, het gevoel over kan brengen.... Hoop dat een verslag over wat we gedaan hebben, ondersteund met de (vele!) foto's een beetje een idee zullen geven...

Op zaterdag 27 nov 16.00 uur was het dan zo ver, boarden on the Antartic Dream!
Na een welkomswoord van de kapitein, een safety instructie, check-in in de cabins (die echt geweldig luxe zijn, zeker na dagen in dorms te hebben geslapen!) en de welkomstborrel, gaat de reis dan echt beginnen en cruisen we het Beaglekanaal door. Deze zeestraat verdeelt de archipel Vuurland in het hoofdeiland in het noorden en verschillende kleinere eilanden in het zuiden. Het oostelijke deel vormt de grens tussen Chili en Argentinië.
Het vaart (nog) heerlijk rustig en moe van de eerstverworven indrukken en de spanning/verwachting van wat nog komen gaat, zoeken we ons bedje op. Onze nachtrust wordt die nacht ruw gestoord door alles wat aan het schuiven en klapperen is in de hut: we zijn op de Drake beland!! De eerste 2 volle dagen passeer je deze Drake Passage, een zeestraat tussen de zuidpunt van Zuid-Amerika, Kaap Hoorn en Antarctica. Hij verbindt de Atlantische Oceaan met de Grote Oceaan, behoort tot de Zuidelijke Oceaan en is vernoemd naar de Britse zeevaarder Sir Francis Drake. Deze oversteek kan behoorlijk ruig zijn, maar we hadden er alle vertrouwen in, want ons schip is immers van Nederlandse makelaardij! Niet iedereen heeft het lichamelijk even makkelijk want we zien wel wat lege plekken her en der in de eetzaal. Dokter is aan boord (hoewel die er ook wel een beetje moeite mee had ;-)) en seasickpills kunnen gratis afgehaald worden. Hoewel het aardig schommelt en je je wel overal aan vast moet houden met lopen, is het toch een aardig stabiele oversteek. Volgens onze kapitein is het een 3 op de schaal....dus waar zeuren we over! Deze 2 dagen ben je overgeleverd aan de oceaan, buiten bereik van alles en iedereen, een raar idee. We worden door de expeditieleiders bezig gehouden met lezingen over Antartica, vogels, pinguins, zoogdieren en alles wat ons te wachten staat. Buiten worden we vergezeld door vele albatrossen, stormvogels en andere soorten zeevogels. Daarbij wordt je op dit schip schandelijk verwend met een groot ontbijtbuffet, 3-gangen lunch, coffee/tea break met snacks en een 3-gangen diner....dacht ik nou echt gebruik te zullen maken van de gym of sauna tijdens deze reis?? Ik heb een 5 minuten durende poging gewaagd in de gym, maar toen ook de waterkoelers begonnen te schuiven hield ik het toch maar voor gezien, geen sporten voor mij deze reis! Je kan overal op het schip komen, dus ook in de Captains cabin. Een hele aardige man die maar wat graag vertelt over zijn schip, de route en de Antartics. Kortom, totaal geen reden om je te vervelen tijdens deze oversteek!

Er zijn 72 mensen aan boord en het verwachtte ouderen-gehalte valt 100% mee, de gemiddelde leeftijd is 30! We ontmoeten veel leuke mensen met ieder hun eigen verhaal. Van deze 72 man zijn er 7 Nederlanders waaronder dus ook onze eigen Telegraaf verslaggever Nico. Het verbaasd ons echt hoeveel jonge mensen er aan boord zijn, het is toch een dure reis... Veel reizen er alleen en we ontmoeten ook (voor het eerst) stellen van onze leeftijd die ook hun baan hebben opgegeven om een jaar te kunnen reizen. Op maandagmiddag komt dan eindelijk het eerste land in zicht!! Nog 1 nachtje slapen en we gaan dan echt voet op Antartica zetten!

Met een speciaal deuntje worden we via de intercom gewekt door onze vrolijke receptioniste Francie met de mededeling dat breakfast is served en we om 9 uur klaar moeten staan voor onze 1e landing met bestemming Aitcho Island, het grootste eiland van de Zuid-Sheteilanden.
Met 4 lagen, ons reddingsvest, kaplaarzen en gezonde spanning staan we klaar om groep 'Seals' af te horen roepen, want that's our call! Iedereen is in groepen van ongeveer 10 man ingedeeld en per groep ga je in de zodiac. Francie tekent bij de deur netjes je naam af en na je laarzen ondergedompeld te hebben (dit ritueel herhaald zich ook bij terugkomst) lopen we via het trapje naar beneden de zodiac in, errug blij dat dit zo soepel gaat!
En daar sta je dan, in de sneeuw, tussen de pinguins, zoooo onwerkelijk! De mens is ondergeschikt aan de dieren, je mag ze niet aanraken, ze in hun route belemmeren en dient afstand van min 3 meter te bewaren. Je kan uiteraard niet plassen, roken en afval dient meegenomen te worden. Heel goed!
We worden getrakteerd op grote kolonies Gentoo Pinguins (ezelspinguins) en enkele luierende seaelephants en sealions. De natuur, de stilte, dat is zó overweldigend en dit was nog pas het begin! Voor de middag staat Half moon Island op het programma (laat dat nu net op Leon zijn jas staan, zooo toevallig) maar helaas slaat het weer aardig om en begint het behoorlijk te stormen. Het water is te ruig om een landing te maken...Mmmm kleine teleurstelling, dit is toch geen voorbode voor de rest van de trip...? We knallen met de boot in een keer door en zullen de rest van de middag en avond doorvaren naar onze volgende bestemming Cuverville. Deze doorgang is toch ff iets pittiger dan de Drake (volgens de captain een 5) en zoals ik al vermeldde, niet iedereen ging het lichamelijk even gemakkelijk af

dus we besluiten om maar in de cabin te eten. Erg goed geregeld, 1 belletje naar de receptie en sandwich met fruit wordt afgeleverd! Achteraf hebben we wel wat gemist, want het schijnt een waar circus in de eetzaal te zijn geweestmet jonglerende obers en vallende glazen en borden!

De volgende ochtend is de rust wedergekeerd en schijnt er een waterig zonnetje aan de hemel. We zijn helemaal klaar voor onze volgende landing, op Cuverville. De vele Gentoo kolonies zie je hier ook, maar voor de rest is het een totaal ander eiland, heel wit met veel bergen. En wat hebben we een mazzel!! Tussen al die Gentoos loopt een keizerspinguin rond! Normaal gesproken komt de grootste pinguin (Emperor) ter wereld alleen in een ander gedeelte van de Antartics voor, maar deze is waarschijnlijk verdwaald. Het is een juvenil en heeft nog niet de mooie oranje gloed, maar wat is ie mooi, zo statig en groot ten opzichte van een Gentoo. Onze dag kan niet meer stuk!! Een mooie klim gemaakt voor een schitterend uitzicht, pfff wat was dat warm. En dan te weten dat het op dat moment dik onder nul is in Nederland, staan we hier te puffen op Antartica!!
Na de lunch gaan we touren met de zodiac en stappen we voor het eerst op het echte officiele Antartica vaste land, de rest is nl onderdeel van de Peninsula. Wat is de omgeving mooi, de ijsschotsen, de bergen, de kleuren boven én onder water.. Terug op de boot vaart deze door Paradise Bay en dat doet zijn naam ook echt eer aan. De spiegelingen in het water, de kleuren van de ondergaande zon, werkelijk schitterend. Het is hier heel lang licht, na 12 uur middennacht maar gestopt met fotograferen en toen was het nog steeds niet donker en rond 5 komt de zon al weer op!
De volgende morgen varen we door het nauwe Lemaire Channel waar nog aardig wat ijs ligt, maar onze boot moeiteloos doorheen gaat, en een mooi schouwspel en geluid opleverd.
Je denkt iedere dag dat je het mooiste nu wel gezien hebt, maar telkens wordt je weer opnieuw verrast door de enorme schoonheid van de omgeving! Voor de lunch bezoeken we Petermann Island, het meest zuidelijke landingspunt van onze reis. Naast de inmiddels bekende Gentookolonies zien we hier ook veel Adelie pinguins met hun mooie zwarte vacht en felblauwe randen om de ogen. Je zou denken dat je nu wel genoeg pinguins hebt gezien maar de beesten zijn zo grappig, daar kun je de hele dag naar blijven kijken. Nu ook weer dik half uur gekeken naar een kleine rotzak die bij ieder nest probeerde stenen weg te pikken voor zijn eigen nest, wat hem uiteraard niet in dank werd afgedaan en dus behoorlijk wat rumoer opleverde. Zijn eigen vrouwtje op het nest gaf alleen totaal geen sjoege, geen bedankje of trotse blik, wel een beetje sneu voor hem....
Op het eiland staat ook een soort 'schuil'station en daarbij in de buurt een groot gedenkkruis ter nagedachtenis aan 3 expeditiemensen die omgekomen zijn. (Tijdens een expeditie zijn ze door slecht weer in de problemen gekomen, hebben een tijd in dit station geschuild totdat alles aan eten op was, toen moesten ze weer verder, maar alles was ijs en dichtgevroren...niemand heeft ooit meer iets van hen vernomen...)
Na de lunch hangen we nog lekker wat op het dek rond, het weer en de omgeving is weer prachtig. We spotten een Minky whale en zien stukken ijs van gletsers vallen, we kunnen hiervan maar geen genoeg krijgen. Maar toch nog ff een klein dutje doen in de hut, want komen weinig aan slapen toe tijdens deze fantastische reis... Eind van de middag gaan we met de zodiac toeren door Pleneau Bay met zijn schitterende gletsjers, helblauwe kleuren en indrukwekkende formaties! We zien her en der ook nog wat Weddellseals en Crabeaters,luierend op de vele ijsplateaus. Na iedere cruise worden we door de bemanning met iets lekker warms opgewacht, vandaag warme chocomel met slagroom, jammie!! Daarbij wordt deze alweer geweldige dag wordt afgesloten met een heuse bbq on deck!
Next day staat Port Lockroy op Gaudier Island op ons programma, een voormalig British research station dat is omgebouwd tot een museum en postoffice. In het begin leek het ons wel erg toeristisch, maar het is toch ook leuk om een Antartic stamp in ons paspoort te hebben! Tevens konden we de familie thuis mooi verrassen met een kaartje van hier...Het wordt deze winter bemand door 4 meiden uit verschillende landen (een duits meisje sprak goed nederlands, dus we hebben veel kunnen vragen over hun leven hier) die moeten zorgen dat alles in het museum en eromheen reilt en zeilt. Best knap, 5 maanden op elkaars lip in de middle of nowhere...Tevens zijn ze op dit eiland met een groot experiment bezig, ze testen het effect van het toerisme op de pinguins. Een deel van het eiland is open voor het toerisme, het andere deel is gereserveerd voor de pinguins. Apart, maar tot nu toe geven de resultaten aan dat het toerisme een klein positief effect heeft op de kolonies, waarschijnlijk omdat, door de aanwezigheid van mensen, de jagers op pinguin kleintjes en eieren worden afgeschrikt.
De middag varen we met de boot rustig door Neko bay tot ineens het hele schip in rep en roer is, er zijn orka's gesignaleerd!! Gaat er toch nog een wens in vervulling

, van dichtbij deze geweldig mooie beesten in het wild aanschouwen! Met zijn 8-en zwemmen ze rond ons schip, echt super! Ook deze dag kan niet meer stuk..... (volgens mij heb ik dat vaker gezegd)
De volgende (en helaas laatste) ochtend naderen we Deception Island, een eiland in het noord-westen van de Antartic Peninsula. Het eiland is de grootste actieve vulkaan in dit gebied, we varen dus een heuse krater binnen! Het verschil is ook meteen merkbaar, de stranden zijn zwart en de bergen donker en kaal. Het water op het strand is ook warm, heel apart.
We beklimmen de bergen en hebben een mooi uitzicht op de krater. Na afloop varen we met de zodiac naar Pendulum Cove waar we een Antartic plunch kunnen maken: een duik in het (ijskoude!) Antartische water en je vervolgens opwarmen op het strand. Na een eerste aanblik houden we onze kleren toch maar aan (chickens jaja), we krijgen al de rillingen alleen al bij het zien! De helden worden beloond met een heuse oorkonde...tja die lopen we dan maar mooi mis...
Na de lunch gaan we beginnen aan de terugtocht naar het vaste land, er komt bijna een eind aan deze geweldige reis...maar we krijgen een mooi afscheidscadeau! In de middag komen enkele Humbeckwhales ons uitzwaaien!! Mega dicht op de boot en met geweldige staarten kunnen we nog mooi een paar geweldige shots maken. Dit maakt het helemaal compleet....

Na 2 dagen wederom een rustige Drake, arriveren we maandagmiddag al in Ushuaia...raar en vreemd om weer terug te zijn...
Er wordt een afscheidsborrel georganiseerd en de kapitein houdt een slotpraatje met interessant nieuws, want wat hebben we een geluk, op dat moment is er een enorme storm gaande op de Drake met golven van wel 12 meter!! (volgende dag hebben we op You Tube filmpjes gezien van een amerikaans cruiseschip dat compleet stuurloos was en gered diende te worden, met vuurpijlen hebben ze een ander schip kunnen alarmeren welke hun eruit gehaald heeft, het schip had allemaal oude mensjes van rond de 80 aan boord, we moeten er niet aan denken...)
Die avond gaan we met de hele crew en een grote groep mensen op stap in Ushuaia en na een gezellige avond zoeken we voor de laatste keer ons hutje op....

Het heeft echt even geduurd voordat (met name ik) we ons weer konden richten op onze volgende bestemmingen, we horen dit ook van onze nieuwe vrienden, iedereen is aardig in een dip en wil het liefst weer terug....

Ik hoop dat we jullie de Antartic feeling een beetje hebben kunnen overbrengen en kan eigenlijk alleen nog maar afsluiten met: Do some savings and go on the Antartic Dream, it definitively makes a dream come true!!

Liefs van ons

ps. Voor de mensen die het stuk in de Telegraaf ook gelezen (en misschien bewaard) hebben, op de voorpagina van het stuk zie je een foto van een zodiac voor een ijsschots: links op de punt zie je Leon een foto maken.
En op pagina 16 zie je rechts in de hoek een foto van een groep naar boven klimmend: de voorste ben ik.