SURPRISING BOLIVIA

Uyuni tour
Vanuit San Pedro boeken we een tour van 3 dagen naar de op een na grootste zoutvlakte (opp. van 12.000 km²) ter wereld 'Salar de Uyuni'. Met een groep van 12 man vertrekken we per busje naar de grens van Chili alwaar blijkt dat het makkelijker is om het land in te komen dan uit te gaan! Na dik een uur bij de grens vertrekken we via een bergpas naar de grens van Bolivia, hier gaat het gelukkig een stuk sneller...Na een ontbijtje beginnen we met 2 jeeps onze tocht. Onze reisgenoten: 1 noorse, 2 brazilianen en een brit. Onze chauffeur heet Javier en daar boffen we mee, hij zegt niet veel, maar heeft wel humor en nog belangrijker, hij is betrouwbaar! Dat konden ze nl in de andere jeep niet van hun chauffeur zeggen, de 1e dag viel hij geregeld tijdens het rijden in slaap (waardoor iemand van de groep maar achter het stuur is gekropen!) en op dag 2 betrapten we hem op bier drinken...daarbij hadden zij geregeld een lekke band, dussss...we were lucky that we picked the right one!

Het landschap is werkelijk adembenemend! De kleuren van de bergen en de verschillende lagunes zijn zó mooi, net een tekening... De 1e dag rijden we door vulkanisch landschap met vele rotsformaties, de woestijn van Salvador Dali (met de combinatie van de natuurlijke rotsformaties, het woestijnzand en de blauwe lucht lijkt het op een schilderij van Dali, misschien dat de kunstkenners dit herkennen, wij iig niet...

), zagen we allerlei gekleurde meren (Laguna Colorado, Laguna Blanca, Laguna Verde), ontelbaar veel flamingo's, vicuña's, baadden we in hotsprings op meer dan 4000 meter hoogte en zagen we het gebubbel van lava en de stoom van geisers. Gelukkig hebben we niet heel veel last van de hoogte, op wat hoofdpijn na...In the middle of nowhere slapen we met zijn 6-en op een kamer, met 10 lagen kleding aan, want de nachten zijn hier verschrikkelijk koud! Maar de sterrenhemel maakt alles goed, nog nooit in ons leven zóveel sterren gezien, schitterend!! 7 sisters, milkyway, sateliet, metoriet enz enz, gelukkig kon iemand uit de andere groep alles haarfijn uitleggen!
Op dag 2 rijden we door de Siloli Desert waar, door de wind erosie, verschillende rotsformaties zijn ontstaan die net op bomen lijken. Langs nog meer lagunes en vulkanen komen we bij de eerste zoutvlakte aan en eindigen we in het plaatsje San Juan, alwaar we de nacht doorbrengen in een Salt Hotel. Werkelijk alles (muren, bed, vloer, stoelen enz) is van zout, erg apart!
Op de 3e en laatste dag vertrekken we al om 5 uur 's ochtends om de zon op de Uyuni salt flat op te zien komen....zo mooi die uitgestrektheid en de kleuren! En zoveel zout! Dan te bedenken dat Nederland op moment van onze toer een tekort aan zout We bezoeken op 3.660m hoogte Isla Inca Huasi, oftewel cactuseiland. Deze ligt midden op de zoutvlakte, heel apart, je zou zeggen dat het aangelegd is, maar nee...Na de lunch rijden we over de enorm grote zoutvlakte Uyuni city, maar niet voordat we ons fotografisch hebben uitgeleefd, want Wat kun je daar fantastische foto's maken! Heb nu al paar keer de opmerking gekregen over fotoshoppen, nou écht niet! Nog een bezoekje aan een locomotieven kerkhof en dan eindigt deze geweldige trip.

Eigenlijk stond Bolivia niet eens op onze reisplanning, maar door een tip van Vasili om sneller/makkelijker Peru in te komen via Bolivia, zijn we hier uiteindelijk terechtgekomen en daar hebben we geen moment spijt van! Los van de aantrekkelijke prijzen (wel fijn na dure landen als Brazilië en Chili) zijn de mensen erg vriendelijk, het land schitterend, voor het eerst de souvenirs gewéldig (errug fijn als ik niks kan kopen ggrr) en is het eten ook jammie! Bij deze een echte aanrader

en we besluiten dus om langer in dit land te blijven en in Sucre onze jaarwisseling te vieren.

Sucre (en Uyuni)
Met 1 ATM ni)die om half 3 al leeg was, was het niet makkelijk om aan bolivares en dus aan een busticket te komen, maar gelukkig werd de machine om half 6 weer bijgevuld en konden we om 8 uur vertrekken naar Sucre. Blij dat we André (braziliaanse vriend van de tour) mee hadden want een woordje spaans was best handig. Het vervoer is hier niet echt luxe en geweldig dus we schrokken wel even toen we onze bus zagen, das wel wat anders dan de luxe bussen in Argentinië! Na een barre tocht over smalle bergpassen belanden we in de middle of the night in een verlaten straat in Potosi (dus geen druk busstation als gezegd), maar met zijn 4-en kunnen we een taxi pakken voor nog eens 2,5 uur. Hoewel erg moe blijven we toch wakker want we vertrouwen de chauffeur voor geen meter, de hele rit loopt die cocaleeves (dé lekkernij hier in Bolivia) de kauwen, te roken en ik betrap hem erop wat alcohol te zien wegtikken, op hoop van zegen dan maar! Gelukkig hebben we de hostel al van te voren geboekt dus om half 5 in de morgen kunnen we dan eindelijk ons bedje inrollen....
We hadden inmiddels al wel gelezen op internet dat er aardig wat nederlanders hier een café zijn begonnen dus dat komt ff mooi uit, na de basic-food tijdens de tour kunnen we wel wat hollandse lekkernij gebruiken! De ontbijtjes in Florin waren fantastisch dus besluiten hier ook oud&nieuw te gaan vieren. Wel heel raar dat om 7 uur in Nederland iedereen aan het proosten en feliciteren is en wij nog moeten beginnen! Om 10 uur de kroeg ingedoken, best goedkoop voor 5 euries entree 2 drankjes, hapjes en een volle fles champagne om 12 uur! Erg grappig om in het spaans af te tellen! Met onze Ierse vrienden van de tour nog gezellig doorgezakt in FLorin en ondanks het gemis van onze familie en vrienden was het toch een zeer gezellige start van 2011!

Hoewel La Paz wordt aangezien voor de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld, is Sucre de officiële hoofdstad van Bolivia. Terwijl hier alleen maar het hooggerechtshof is en de regering in La Paz is gevestigd. Ook hier krijgen we te maken met de altitude, Sucre ligt op 2900m boven zeeniveau en dat is te merken aan onze ademhaling! Na wat dagen relaxen, sightseeing, kappertje en manicure in deze relaxte, koloniale stad reizen we verder naar het drukke La Paz.

La Paz
La Paz ligt in een kloof met beneden het centrum van de stad en tegen de bergen aan de armere wijken. Het is druk en chaotisch, met steile straatjes (ook hier puffen we weer wat af). Bekend om zijn talrijke souvenirs, de bolhoedjes, coca thee/bladeren/snoepjes, de altitude (3600m), witchesmarket, de vrolijke kleuren, maar vooral ook om een weg: Death Road!
Quote Wikipedia: 'De noordelijke Yungasweg (ook wel Death Road) is een 61 tot 69 km lange weg die loopt van La Paz naar Coroico, 56 km ten noordoosten van La Paz in de Boliviaanse regio Yungas. De weg is legendarisch omdat deze levensgevaarlijk is. In 1995 is deze weg door de Inter-American Development Bank uitgeroepen tot ''s werelds meest gevaarlijke weg'. Een schatting gaat uit dat 200 tot 300 weggebruikers jaarlijks omkomen op deze weg. Langs de weg staan verschillende herdenkingskruizen op de plekken waar mensen omgekomen zijn'. En uiteraard willen wij die weg ook af! Ik moet toegeven dat ik vooraf wel mijn bedenkingen had en tijdens de start aan de top zeker ook aardig de zenuwen, maar dat verdween al snel want het was werkelijk waar fantastisch! De omgeving en uitzichten zijn zó mooi en na de eerste meters wil je alleen maar harder crossen en baal je als je na 63km weer beneden bent! Mocht je ooit in de buurt komen, DOEN!

Rurrenabaque
Getipt door vrienden gaan we nog een stukje verder Bolivia in en boeken we een pampas tour. Met een klein vliegtuigje (max 19 man, waarin je niet rechtop kan staan en gewoon in de cockpit kunt kijken) vliegen we vanaf El Alto (vliegveld van La Paz op 4000m hoogte) 500km naar het noorden en landen we op een grasveldje in het warme, vochtige Rurrenabaque, de toegangspoort tot het Amazone gebied. Binnen het uur staan we ineens in een totaal andere wereld!
Na een warme, stoffige hobbel-de-bobbel tocht in de jeep, belanden we in Santa Rosa waar we in een longtail boot stappen en de Rio Yacuma opgaan. We vliegen over het water en worden onderweg o.a. getrakteerd op capibara's (waterzwijnen), rivierschildpadden, cormorants (aalscholvers), ooievaars, stinky birds, roofvogels, sloth's (luiaard), doodshoofdaapjes, bruine kapucijnapen en niet te vergeten, alligators! Na geinstalleerd te zijn in onze (back-to-basic) ecolodge stappen na sunset weer het bootje in voor een nighttour over de rivier op zoek naar kaaimannen! Met onze zaklampen schijnen we de duisternis in op zoek naar de rode oogjes, we komen heel dichtbij en gelukkig blijven ze rustig liggen in het water, ons nauwlettend in de gaten houdend, toch best griezelig maar ook heel gaaf! Na een paar afzakkers en kaartspelletjes zoeken we in het pikkedonker ons bedje op.
De volgende ochtend varen we naar een pampasgebied waar we in rubberen laarzen door het hoge gras waadden, het water komt soms zelfs tot boven de knieën! Best lekker idee niet wetende waar je doorheen waadt...We komen uit bij een meer wat echt vol ligt met kaaimannen! Grote, veel kleintjes en we zien ook nog de black cayman in het struikgewas. Door het riet gaat de gids onder luid geroep 'Ana, Ana...Anaconda' op zoek naar deze pytonsoort en ja hoor we worden getrakteerd op een 4 meter anaconda, je moet dus echt uitkijken waar je loopt.... Na de lunch (géén anaconda, maar ook niet iets waar je van gaat watertanden) gaan we weer de rivier op op zoek naar de pink dolphin, geen springer en zeker ook niet echt roze maar leuk om te zien. Na een potje volleybal en de sunset duiken we vroeg ons bedje in, morgen vroeg uit de veren! Rond 6 uur gaan we de rivier op en worden we pas echt wakker onder het luid gebrul van de brulaap, wat een herrie maakt dat beest! Mooi om op zo'n manier met de dierenwereld te ontwaken.
Na de lunch wagen we nog een poging om piranha's te vangen maar verder dan 1 catfish komen we niet, die beesten zijn slim, veel vlees is op maar geen piranha aan de haak...Die middag keren we terug naar Santa Rosa en komt er een eind aan deze bijzondere, aparte en mooie tour!

Copacabana
We genieten nog een paar dagen na in La Paz en vervolgen dan onze weg richting Copacabana (nee, niet het bekende strand), de grootste stad aan het Titicacameer in Bolivia. Het Titicacameer is het grootste meer van Zuid-Amerika, met een oppervlakte van 8340 km². Het ligt in de Andes tussen Peru en Bolivia op 3812 meter boven de zeespiegel en is het hoogste bevaarbare meer ter wereld. In het meer liggen 41 eilanden, waaronder ook de rieteilanden van de Uros-indianen maar wij gaan naar het bekendste eiland; Isla del Sol. Op dit heilige Inca eiland zou volgens de Inca legende de zonnegod zijn geboren en daarmee hun beschaving zijn begonnen.
We meren aan in Challapampa en beginnen aan onze tocht van dik 4 uurmet volle rugzak in de brandende zon. Het eiland is schitterend en het lijkt net of je 100 jaar teruggaat in de tijd. Er rijden hier geen auto's, alles wordt middels ezels de steile bergen over vervoerd. Moe, kats verbrand, maar voldaan komen we tegen de middag aan de andere kant van het eiland aan en zoeken we een hosteria op voor een welverdiende nachtrust.
De volgende dag vertrekken we dan (eindelijk) richting Peru, maar daarover de volgende keer meer!

PS. De foto's bijhorend aan dit verhaal houden jullie nog tegoed, hiervoor moeten we een snellere verbinding hebben