Paaseiland

Na Ecuador keren we weer terug in Chili voor onze laatste weekjes in Zuid-Amerika! Vanaf Santiago vliegen we direct door naar het meest geïsoleerde eiland ter wereld: Rapa Nui, oftewel Paaseiland. Deze naam werd gegeven door de Nederlander Jacob Roggeveen die op paaszondag in 1722 dit eiland, evengroot als Texel, met 3 schepen aandeed. Rapa Nui betekent letterlijk Grote Rots en zo worden het eiland en de bevolking zelf nog steeds door de bewoners genoemd.

We worden op het vliegveld van de hoofstad Hanga Roa warm onthaald met bloemenkransen (lijkt Hawaï wel) en na een kort ritje achterin de pick-up arriveren we op ons logeeradres camping Mihinoa, jaja na maanden van hostels gaan we deze dagen in een ieniemini tentje pitten!
Het weer is hier schitterend, de geschiedenis mysterieus en het leven best prijzig. Je kan merken dat het vrij geïsoleerd ligt, de schappen in de supermarkten zijn aardig leeg en de keuze is beperkt. En dat wat er ligt is bijna 3x zo duur dan op het vasteland. Gelukkig waren we hier door travelvrienden al voor gewaarschuwd en hadden we op het vaste land al wat ingeslagen. Zo ook onze medepassagiers, gezien de enorme coolboxen die op de loopband voorbij kwamen...

Onze verwachting van Paaseiland was een grijs, nevelachtig eiland met natuur a la Ierland, maar het tegendeel is waar, het is zonnig, wel groen maar weinig bomen (deze schijnen in het verleden gekapt te zijn voor het plaatsen van de Moai), het water is kristalhelder en de golven huge, dus een waar paradijs voor skubadiving and surfing! Daarbij zijn de zonsondergangen hier ook heel erg mooi, vooral vanaf onze campingspot!

De eerste 2 dagen hebben we veel gelopen in de omgeving, gezwommen, liggen bakken in de zon en kennisgemaakt met de eerste mooie, mysterieuze Moai beelden. De Moai (gemaakt van tufsteen en tot wel 9m hoog) staan verspreid over het hele eiland en zijn voorstellingen van voorouders die om vruchtbaardheid smeken, voortplanting was op zo'n geïsoleerd eiland als dit van cruciaal belang om te kunnen overleven. De meeste van deze Moai staan opgesteld op een platform (ahu) en kijken het binnenland in. De laatste 2 dagen verkennen we de rest van het eiland met zijn mooie plekjes op een scootertje. Niet altijd zonder 'gevaar', want waar ze van te voren niets van verteld hebben is over de wilde paarden hier! Sorry voor de paardenliefhebbers onder jullie, maar wat een enge beesten! (ja pap, écht wel)

Anekdote: in het dorp zagen we een paard wild in een soort van wei rennen, maar ja stond een hek omheen dus no worries, lekker een ijsje gehaald en relaxed verder gelopen naar het verhuurbedrijf voor ons scootertje...totdat we ineens een luid gesnuif achter ons horen! Het enge beest was de straat op gerend en gallopeerde daar als een dolle heen en weer slik, slik...een vrouw zagen we zelfs gehaast in een boom springen! Eerst moesten we daar nog verbaasd over lachen maar toen kwam dat beest onze kant op sprinten aaahhh, Leon begon te rennen en ik dacht een tuin te kunnen inspringen maar achter de struiken stond een muur dus dat ging hem niet worden...eerst rende die een zijstraat in dus dacht ik opgelucht adem te kunnen halen maar toen kwam die letterlijk op me afgestormd, op hoop van zegen met mijn ijsje nog in de hand zo veel mogelijk platgedrukt in de struiken, hij kwam bij mij tot stilstand, keek hem recht in de ogen en hield mijn adem in en dacht nu krijg ik een bok...weg was die...Leon begon mij te roepen maar ik durfde er niet meer uit, eerlijk gezegd stond het huilen me nader dan het lachen...bij Leon niet, die lag in een deuk! Met nog wat na trillende benen van de schrik de scooter op en op weg. Overal langs de weg zie je de beelden staan, of liggen, echt heel apart en mooi.
We stoppen bij een ahu met 3 beelden en gaan een kijkje dichterbij nemen, ik blijf op gepaste afstand want ook hier lopen aardig wat wilde paarden rond...Ik zie Leon gevolgd worden door 3 paarden en opeens komen er een paar achter hem aangerend en zie ik hem wegsprinten (wist niet dat ie zo hard kon rennen) hahaha, nu was het voor mij tijd om in een deuk te liggen, was een mooi gezicht, balen dat ik het niet opgenomen heb op de camera Daarna zijn we er maar steeds met een grote boog omheen gereden! Al met al een schitterend eiland en een aanrader om naar toe te gaan en niet alleen voor de Moai beelden!

Valparaiso
Terug in Santiago stappen we op de bus voor een 2 uur durende rit naar het kustplaatsje Valparaiso. Erg populair bij de Chilenen met zijn kleurrijke herenhuizen en wijken met smalle straatjes tegen de bergtoppen aan, uitkijkend op de zee. Bussen rijden er niet in de hooggelegen wijken, wel kun je met trammetjes voor een paar peso omhoog en genieten van het mooie uitzicht. Leuk voor een paar dagen maar wij vinden het wel een beetje vergane glorie...Met de metro gaan we nog een dagje naar het naastgelegen Vina del Mar, het Cannes van de Chileense kust, en genieten van een dagje strand, maar vindt je onze stranden al druk, hier liggen ze helemaal hutje mutje!

Santiago
Onze laatste dagen in Chili brengen we door in de hoofdstad Santiago en Van alle hoofdsteden in Zuid-Amerika vinden we dit toch wel de meest relaxte stad. Het ligt mooi tussen de kustgebergte en de Andes in, heeft een heerlijk klimaat, is niet al te groot en dus overzichtelijk en we voelen er ons erg veilig. Net als alle steden in zuid-amerika heb je ook hier een Plaza de Armas waar veel mensen samenkomen voor vermaak ofwel door een straatartiest of doormiddel van een potje schaak. We lopen alle highlights af en genieten nog even van de lange zwoele nachten. Deze zullen we in Nieuw-Zeeland nog gaan missen!

Na 5 maanden in het ongelofelijk mooie Zuid-Amerika vertoefd te hebben met al zijn geweldige highlights, natuur en mensen wacht ons een nieuw avontuur in het 'westerse' Nieuw-Zeeland.
We nemen veel mooie herinneringen met ons mee, want Wat hebben we genoten hier!

Hasta la vista amigos!